Onlangs was ik voor een Public Speaking training in London.
Een week lang van ‘Mr Public Speaking himself’: Andy Harrington
Een intensieve week. En wat ben ik mezelf tegengekomen. Daarover straks meer.
We zaten in een triest hotel, aan de rand van de snelweg. Nogal een uitdaging voor mij. Geen ramen in de leslokalen. En gefrituurd eten als lunch. En dat voor iemand als ik die oplaad in de natuur.
De lange lesdagen bestonden uit intensieve theoretische training en het daarna zelf doen. Wat inhield presentaties geven in het Engels voor publiek en twee coaches met beoordelingsformulieren.
Super leerzaam.
De enige pauzes waren de ongezonde lunch en het avondeten, want ’s avonds was het huiswerk tijd. Ik was dus weer even student en moest het geleerde meteen omzetten in actie. Met de billen bloot. Presentaties maken en het meteen doen. Spannend.
Daarnaast was het een hele uitdaging om creatief te zijn. In die troosteloze ruimte. Zittend. Starend naar mijn computer.
Alles in mij zei NEE. Zo wil ik het dus niet!
Als coach ben ik gewend om te achterhalen wat mijn cliënten nodig hebben om hun talenten naar boven te laten komen. Zodat ze optimaal kunnen presteren. Ik zag mezelf meteen als één van mijn cliënten.
“Dit is interessant” dacht ik. Als ik een zo helder NEE voel weet ik dus heel goed wat ik niet wil. Dat is een prachtig uitgangspunt om erachter te komen wat ik wél wil. En nodig heb.
Pas het omkeer principe toe en draai het om. Wat is het positief tegenovergestelde hiervan? Wat heb ik nodig om creatief te zijn. Om te creëren vanuit energie, plezier en flow?
De troosteloze omgeving van het hotel toverde ik gedachten om naar een ruimte in de natuur. Met veel licht en ramen. Waar het lekker rook. Waar gezonde salades, lekker fruit en goede koffie en lekker thee te krijgen was. Een plek waar ik kon werken achter de computer kon afwisselen met een wandeling in de natuur. Met aardige mensen om me heen om mee te sparren, te brainstormen of gewoon lekker even mee te lachen.
Dat is precies de omgeving die ik bij voorkeur uitzoek voor een training, coaching of event. Dat werkt prettiger en geeft de beste resultaten.
Mijn ultieme test diende zich op de laatste dag aan. Een finale presentatie van 1 uur in het Engels. Waarin we uitgedaagd werden al het geleerde van de week te laten zien.
De avond ervoor werkte ik tot 2:30 door. Dan maar een kort nachtje.
Helaas was die nachtrust mij niet gegund. Er bleek een Party te zijn in het hotel. Met heel veel dronken Engelsen. Het leek wel een film. Dames in korte strakke jurkjes met hoge hakken aan de GT’s. (Gin-Tonics)
Tot zover geen groot probleem. Alleen werd er een after party gehouden. In de kamer naast mij…
Dus in mijn nachthemd met een vestje erover naar de receptie. Zie je het voor je?
Ik kreeg een andere kamer. Maar daar was het nog veel erger. Daar was de hele gang in de AFTER-party sfeer. En liepen de dronken Engelsen zwalkend door de gang.
De volgende ochtend was het zover. De grote presentatie. Ik was er klaar voor.
Het begin ging goed en toen begaf de techniek het. Toeval? Alsof het een teken van boven was, werd ik gedwongen te improviseren. Het te doen met wat er is. Het publiek keek mij verwachtingsvol aan.
Wat nu?
Ik keek om me heen. Wat was er in de ruimte? Ik zag een flip over en een dikke stift. En de wand had een behang bestaande uit allerlei foto’s. Top!
“Let’s play!” zei ik tegen mezelf. Ter plekke verzon ik 2 oefeningen: Als eerste een meditatie oefening om even te ontspannen en echt in het moment ze zijn. De zaal deed geweldig mee en ontspande voor mijn ogen.
Daarna was het tijd voor de 2e oefening. We gingen associëren, gebruik makend van de plaatjes op het behang. Alles wat geroepen werd schreef ik op de flip over. Wat voor een persoon, de plek waar, hoe hij zich voelde, wat hij deed, wat er opvallend was.
En zo creëerden we samen. Het werd een prachtig scenario wat zo als basis voor een film had kunnen dienen.
Het was superleuk en het ging vanzelf. En dat bleek ook bij de feedback. Dit onderdeel sprong er voor iedereen uit.
En laat dat nou mijn grootste leermoment zijn. Wanneer ben ik op mijn best?
Als ik samen met een zaal mag spelen met wat er is, improviseren, creëren. Zo ontstaan de mooiste dingen. En ontdekken mensen hun eigen creativiteit.
Wanneer ben jij op je best? Hoe kom jij in contact met je creativiteit?
Wil jij me dat laten weten in een reactie op dit artikel? Ik hoor graag van je, alvast bedankt.